Opodatkowanie Infrastruktury Ośrodków Narciarskich: Perspektywa Gmin

W ostatnich latach, opodatkowanie infrastruktury ośrodków narciarskich stało się tematem intensywnej debaty i różnorodnych interpretacji prawnych. Zmiany w prawie budowlanym oraz orzecznictwo sądów administracyjnych wprowadziły nowe perspektywy dotyczące tego, jak powinny być traktowane podatkowo urządzenia narciarskie. To zagadnienie ma istotne znaczenie dla gmin, które są odpowiedzialne za ustalanie podatku od nieruchomości oraz dla zarządców ośrodków narciarskich.

Zgodnie z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu (wyrok z dnia 14.12.2023r. sygn. I SA/Wr 250/23), infrastruktura ośrodków narciarskich, w tym kolejki linowe i wyciągi, powinna być klasyfikowana jako budowle i w konsekwencji opodatkowana podatkiem od nieruchomości. Sąd wskazał, że zmiana ustawy Prawo Budowlane z 2015 roku nie zmieniła zasadniczo zakresu opodatkowania budowli, obejmując także instalacje i urządzenia niezbędne do użytkowania wyciągu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 20.03.2023 r. (sygn. III FSK 617/22), wskazał na konieczność uwzględnienia zmiany definicji obiektu budowlanego, co może wykluczać z opodatkowania urządzenia techniczne i instalacje niebędące budowlami. Jednakże, zgodnie z wcześniejszym i wyżej wskazanym stanowiskiem WSA we Wrocławiu, zarówno urządzenia techniczne, jak i konstrukcje narciarskie powinny być traktowane jako całość opodatkowana podatkiem od nieruchomości. Sąd przy tym wskazał, iż z punktu widzenia art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach lokalnych w związku z art. 3 pkt 1 i 3 prawa budowlanego, prawnopodatkowa kwalifikacja obiektu infrastruktury wyciągu narciarskiego wymaga wskazania konkretnej budowli wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania tego obiektu budowlanego zgodnie z przeznaczeniem, jak również ustalenia, które jej elementy wzniesiono z użyciem wyrobów budowlanych.